ادامدار ءبىر ءبىرىن ءۇي كيىممەن جۇرگەننەن، شاشىن ادەمىلەپ ورمەي قالعاننان جوعالتپايدى. ادامدار ءبىر ءبىرىن قارتايعاننان، سۇلۋلىقتان ايىرىلعاننان جوعالتپايدى.
ادامدار وزىمشىلدىككە شەكتەن تىس بەرىلگەن كەزدە ءبىر ءبىرىن جوعالتادى. ەشكىم مەنەن كەتكىسى كەلمەيدى دەگەن ويدان ەڭ جاقىندارىمىزدان ايىرىلىپ قالامىز. كەيدە ءبىر شاڭىراقتىڭ استىندا تۇرىپ جاتساق تا جالعىزدىقتىڭ ءتۇرلى رەڭكىن سەزىنەمىز. سۇراماعاندا، سەنبەگەندە، وتىنبەگەندە جوعالتامىز. تالاپ ەتىپ، باقىلاپ، كەسىر ويدى ۋشىقتىرعاندا جوعالتامىز. ءبىر بىرىمىزگە مەيىرىم توگۋدى دوعارعاندا جوعالتامىز. قايعىنى ءبولىسۋدى، قۋانىشتا بىرگە قۋانۋدى بىلمەگەندە جوعالتامىز.
كۇيبەڭ تىرلىك، قاربالاس جۇمىس، تار جول-تايعاق كەشۋدەن ءوتىپ، سول ءبىر جانعا تالپىنعاندا، ونىڭ ويىڭداعىداي بولماۋى دا سونشالىقتى ماڭىزدى ەمەس. ونى ءبارى بىلەدى. سۇيگەن جاننىڭ كوزىنە ءبىر قاراعاننان تالاي كۇنگى شارشاۋىڭ باسىلاتىنى قانداي عانيبەت...
سەنى ءتۇسىنىپ، سەنىڭ جاعىڭا شىعاتىن، سەنى ەستي بىلەتىن، دەر كەزىندە قامقور بولا الاتىن، ۋاقىتىن بولەتىن، كوڭىلىن بىلدىرەتىن جاننىڭ ءار ءاجىمى سۇيكىمدى. ەلەۋسىز كورىنەتىن، بىراق ۇنەمى سەزىلەتىن مەيىرىم بار جەردە مىنەۋ، سىناۋ كەڭىستىككە ءسىڭىپ، جويىلاتىنداي. دۇنيە ءدۇر سىلكىنىپ جاتسا دا، ەكەۋ ءبىر بىرىنە ادال كەزدە سەزىم ءتىرى قالماق، ءومىر بۇتىندىگىنەن ايىرىلماق ەمەس.
سۇيگەندەرىڭنەن اجىراماڭدار. سەزىمدەرىڭدى سۋىتپاڭدار.
© ليليا گراد
اۋدارعان شىنار ءابىلدا
