وتە ۇقىپتى، ءساندى كيىنگەن بىرەۋ ميىمدى ماڭىزداي جەدى.
«مەن ويتپەسەم، مەن بۇيتپەسەم، مەن سويتپەسەم»–دەپ ىڭىلداي بەردى.
– ءبىز سەندەيلەردىڭ بولاشاعى ءۇشىن كۇن-ءتۇن دەمەي ەڭبەك ەتتىك. سونىڭ ارقاسىندا اۋدانىمىزدىڭ ءال-اۋقاتى جاقسارىپ، ەكونوميكاسى تۇراقتادى. اسىرەسە، مال شارۋاشىلىعىنىڭ، ەگىن شارۋاشىلىعىنىڭ ءوڭى كىردى،– دەدى اينالاسىنا الاقتاي قاراپ. قاباق استىنداعى تىنىمسىز كوزى جانىنداعى مەنى ەلەگەن دە جوق. الاق-جۇلاق ەتەدى. «ءسىز كىمسىز؟» – دەگەن سۇراعىمدى جاراتپادى. ساۋساقتارىن شىتىرلاتىپ،اڭگىمەسىن ارى جالعادى. –مەنىڭ ارقامدا اۋىلدىڭ مالى تۇگەندەلدى. قويلارى قوزداپ، ەشكىلەرى لاقتاپ، سيىرلارى بۇزاۋلادى. شۇرىق-تەسىك، قورالارى بۇتىندەلىپ، تەرەزەلەرى قالاندى. ەسىكتەرى جاڭالاندى. مەنىڭ ارقامدا اركىم قوس-قوستان يت باقتى. ولار ءۇش ۋاق جۋىندى ءىشتى. ءۇي دەيسىز با، قورا دەيسىز با، وگورود دەيسىز بە ۇرلىقتان ادا بولدى،– دەدى ەنتىگە سويلەپ.
«كەشىرىڭىز، سوندا ءسىز كىمسىز؟» – دەدىم تاڭعالىپ. ول بولسا سۇراعىمدى جاۋاپسىز قالدىرىپ: – بىلەسىڭ بە، مەنىڭ ارقامدا كوشەلەر جارىقتاندى. بۇرىش-بۇرىشتىڭ بارىنە كامەرالار ءىلىندى. كۇن-ءتۇن دەمەي ءتارتىپ ساقشىلارى تۇرعىنداردىڭ قاۋىپسىزدىگىن باقىلاپ، تىنىشتىعىن كۇزەتتى. مەنىڭ ارقامدا ادامدار سالاقتىقتان ارىلىپ، ۇقىپتىلىققا ۇيرەندى. اسىرەسە، اقشا ۇستاۋ، ساقتاۋ مادەنيەتىن مىقتى مەڭگەردى. جالاقىنى مىج-مىج قالتاعا قاتتاۋدى قويىپ، تسەيفكە ساقتايتىن بولدى،– دەدى احىلەپ-ۇحىلەپ.
كورىپكەلدەي ءبارىن بايانداپ تۇرعان ادامدى تانىماعانىما ۇيالدىم. ىشىمنەن اۋداندى باسقارعان اكىم يا پروكۋرور دەپ ويلادىم. نە بولسا دا، ءسوز بەرمەي سامپىلداپ تۇرعان الگىدەن كىم ەكەنىن سۇرادىم.
– اعا، كەشىرىڭىز! اۋىل ءۇشىن ايانباي ەڭبەك ەتىپسىز! بالامنىڭ بالاسى ءبىلىپ جۇرەتىندەي اڭگىمە ايتتىڭىز. اراسىندا ءوزىڭىزدى تانىستىرىپ قويساڭىز،– دەدىم ءبىر ساتتە.
ول بەتىمە سۇراۋلى كوزبەن قاراپ تۇرىپ «مەن، وسى اۋىلدى جيىرما جىل شۋلاتقان باۋكەسپە ۇرىمىن» – دەدى دە ءجۇرىپ كەتتى.
سەرىكجان مۇراسىل،
الماتى وبلىسى،
رايىمبەك اۋدانى،
نارىنقول اۋىلى
