(الاقانداي ەسسە)
بەكجان... ىزەتتى ءىنى، الەۋەتتى ارىپتەس، سەنىمدى سەرىك... بىرگە قىزمەت ىستەدىك. جۇمىسقا جايلى. تۋمىسىنان مامىلەگەر. تەرىسىنە سىيماي اشۋلانىپ، اتتانداپ كەلە جاتقان ادامدى ءاپ-ساتتە ساباسىنا ءتۇسىرىپ، قويداي جۋاسىتادى. قايىرىمدى. ەشكىمنىڭ كوڭىلىن قيمايدى. ساپارعا شىعاردا ءسال جالعىزسىراعانىڭدى سەزسە، بۇكىل شارۋاسىن تاستاپ، جەر تۇبىنە دەيىن ىلەسىپ جۇرە بەرەدى. وقىماعان كىتابى جوق. بىراق ءوزىنىڭ كىتابىن شىعارۋعا قولى تيەر ەمەس. كىتاپ دەمەكشى، تۋىپ-وسكەن جەرى - قارماقشىداعى جىراۋلار اۋىلى تۋرالى دەرەك جيناپ جۇرگەنىنە كو-ءو-ءوپ جىل ءوتتى. كىتابىنىڭ اتىن باياعىدا-اق قويىپ قويعان. "جىردىڭ جەرۇيىعى". مىنا سۋرەتتە سول كىتاپتى جازايىن دەپ شابىت شاقىرىپ وتىرعان ءساتى...شىعارماشىلىق قابىلەتىندە ءمىن جوق. قارا سوزگە دە، ولەڭ سوزگە دە يكەمدى. تەك ەپتەگەن سەرىلىك، ازداعان پەرىلىك، كىسى كوڭىلىن قيماستىق، جۇرتپەن جاپپاي سىيلاستىق ونى ۇستەلدىڭ ۇستىنەن ۇنەمى جۇلىپ الىپ، الىس كوكجيەكتەرگە اۋىق-اۋىق شاقىرادى دا تۇرادى. مۇنان سوڭ "جىردىڭ جەرۇيىعى" وڭايلىقپەن بىتە مە؟! بىراق جازادى ءالى ول سول دۇنيەنى. قارا دا تۇر، "بەكجان كىتاپ جازعان جەر" دەپ قۋاناتىن بولامىز ءبىز... سوزگە وتە جۇيرىك. قالجىڭى قيعاش كەتپەيدى. بىراق سول مىقتىڭنىڭ ءوزىن دە ادەمى ازىلىمەن قامشىلاپ وتەتىندەر تابىلىپ قالادى.

باۋىرجان ومارۇلى