18 قاراشا – اقىن تەمىرشە سارىباەۆتىڭ تۋعان كۇنى. 40 جاسىندا قىزىلوردادان الماتىعا كوشكەن اقىن 71 جاسىندا تۋعان جەرىنە قايتا ورالعان. اۋەلدە قالا ورتالىعىندا پاتەر جالداپ تۇردى. كەيىن قالا شەتiندەگi ساياجايعا ورنىقتى. ودان كەيىن اقىن قىزىلوردا قالاسىنان 30 شاقىرىم جەردەگi قاراكول اۋىلىنا كوشكەن. قاراكولدەگى عۇمىرى 2-3 كۇننەن اسپادى. اقىننىڭ تۋعان كۇنىنە وراي تۋعان جەرىندەگى تاعدىرى جايلى ەپيك جىرشى، ءانشى، كۇيشى، ەتنومۋزىكاتانۋشى، فولكلوريست بەرىك ءجۇسىپتىڭ ەستەلىگىن ۇسىنامىز.
ول كەزدە مەن ەلدەمىن، مادەنيەت باسقارماسىنىڭ تۇتقاسىندامىن.
— تەمكەڭ كوشىپ كەلدى. اقىن تەمىرشە سارىباەۆ ەلىنە كەلىپتى، - دەگەن سوزدەر بۇرق ەتە قالدى.
— مىنە، ەندى بارامىن، سالەم بەرەمىن، — دەپ جۇرگەندە: «بەرىكجان!» - دەپ ءوزى كىرىپ كەلدى، كۇركىرەپ.
الماتىدا جۇرگەندەگىدەي، اشىلىپ كوپ سويلەسە المادىق. شارۋاباستى ەكەنىمدى كورىپ وتىر. سول ەكى ارالىقتا باستىعىم دا ىزدەپ جاتىر ەكەن. حابارلاساتىنىمدى ايتتىم دا، جۇرگىزۋشىمە تەمكەڭدى ۇيىنە جەتكىزىپ سالۋدى تاپسىردىم. شىعىپ بارا جاتىپ قۇلاعىما: «شارۋا بار»، — دەپ سىبىرلادى.
— قايدا توقتاپتى؟ - دەدىم جۇرگىزۋشىمنەن، اپارىپ سالىپ كەلگەن سوڭ.
— داچاعا…
— قايدا؟..
— اعا، داچاعا توقتاپتى، سەمياسىمەن…
ءبىر ءتۇرلى بولىپ كەتتىم. ە، ايتقىسى كەلگەن شارۋاسى وسى ەكەن عوي. اينالايىن، اعاتايىم-اي، سەنىڭ بۇل ءوتىلىڭدى مەن شەشە المايمىن عوي. ولار دا شەشەپەيدى. كۇنى تۇسەتىن كىسىلەردىڭ ءسوزى بولماسا.
كوپ ۋاقىت ۇزاي قويعان جوق، تەمكەڭدى ىزدەپ باردىم. ۇزاق سويلەستىك. اكىمنىڭ ورىنباسارىنا كىرىپ، جاعدايىن بىلدىرگىسى كەلەتىنىن، ەڭ بولماسا جاتاقحانا سۇرايتىنىن ايتتى. بۇل ويىن قوشتاماسام دا، قارسى تۇرا المادىم. ءىشىم سەزىپ تۇر. ءوزىڭ قۇداي بولماعان سوڭ، كورەتىڭ كۇنىڭ وسى ەكەن عوي.
سونىمەن، باردىق ارزۋ بولعان الگى ورىنباسارعا. اۋەلى ءبىر اڭگىمەنىڭ رەتىنە ىركىلدەگەن دەنەسىمەن ەكى يىعى سەلكىلدەپ كۇلدى. ال باسپانا جايى ايتىلعاندا… كورگەنسىز ەكەن، سوكتى. سوككەندە دە جامان سوكتى، جەر-جەبىرىنە جەتىپ.
— سەن كىمسىڭ؟! مىنا ەلگە نە ىستەدىڭ، قانداي ەڭبەگىڭ ءسىڭدى باسپانا سۇرايتىنداي؟ نە بەتىڭمەن كەلىپ تۇرسىڭ مەنىڭ الدىما؟ ادام دەگەن ۇيالۋ كەرەك قوي ءۇپ-ۇلكەن باسىڭمەن.
…قۇداي-اۋ، مىنا كورگەنسىزدىڭ كابينەتىنىڭ ەسىگى قاي جاعىندا ەدى؟ تۇتقاسى بار ما ەدى، ءوزى؟
تەڭسەلىپ كەتتىم. مەڭدى قارا كىسى عوي، ءوڭى قوشقىلدانىپ، كۇرەڭىتىپ كەتكەن ەكەن. ە، بۇل دارمەنسىز كۇيدە تۇرعان جاننىڭ ءبىر زاماندا بوكستان سپورت شەبەرى بولعانىن، الاشقا تانىمال اقىن ەكەنىن مىنا ءدايىس قايدان ءبىلسىن. قالاي قىلايىن، ولەڭدى، ونەردى تۇسىنەدى دەپ كەلگەندەگى سيقىنىڭ اقىرى مىناۋ.
كوزىم ءتۇسىپ كەتتى. وتىرعان ورنىنان سۇيرەتىلىپ، ارەڭ تۇرىپ كەلە جاتىر ەكەن. جۇگىرە شىعىپ، الدىنا ءتۇسىپ، ەسىك اشتىم. سوندا بايقادىم، ءتىپتى قارايىپ كەتىپتى. ءتىلىن جۇتىپ قويعان ادام سياقتى، ءلام-ميم دەپ اۋىز اشپادى. تەك، مەنىڭ قىزمەتتىك كولىگىمە ءمىنىپ بارا جاتىپ:
— اتتەگەن-اي، سەنىڭ سوزىڭە بەكەر قۇلاق اسپاعان ەكەنمىن، بەرىكجان، - دەۋگە جارادى. مەن كولىكتىڭ ەسىگىن جاپتىم، سىرتىنان. سۇلىك قارا "كامري" جىلجىپ كەتتى.
كوپ ۇزاعان جوق: «تەمكەڭ ءجۇرىپ كەتىپتى…»، — دەگەن سۋىق حابار سۋماڭ ەتە قالدى. بىرەۋ كەلىپ ۇستىمە قارا سۋىق بىردەڭەنى قوتارا سالعانداي بولدى. اتتەڭ-اي، قايران تەمكەڭ، ەر-تۇرمانى بۇتىندەلمەي كەتكەن ەسىل سۇلەيىم-اي.
امال قانشا، ماڭگىلىك جايى تۋعان اۋىلىنان بۇيىردى. اقىن ءولدى، ورىندالماعان ارماندارىمەن قوسا كومىپ قايتتىق. قالاعا كەلگەن سوڭ ونى سىرتتاي بىلگەن بىرنەشە جىگىت باس قوسىپ، تۇنىمەن ەسىمىزدەن تانعانشا ىشتىك. قولدان باسقا ەشتەڭە كەلمەدى…
….الگى نەمەنىڭ سول كۇنى اقىنعا ايتقان ءسوزى قۇلاعىمنىڭ تۇبىندە ءالى تۇر. ەسىمە تۇسسە كەيدە ءتۇن ۇيقىمنان شوشىپ ويانامىن. كوزىمدى اشىپ السام قارا تەرگە شومىپ، دەم جەتىسپەي جاتادى.
