Сарапшылардың пікірінше, қазіргі әлемдегі халықаралық қатынастар жүйесінің маңызды құрамдас бөлігі халықаралық қатынастарды реттеу процесінде экономикалық, саяси және дипломатиялық шаралар арқылы адам қауіпсіздігін қамтамасыз ету болып табылады. Жер бетінде бейбітшілікті қамтамасыз ету бүкіл адамзаттың басты мақсаты негізсіз жарияланған жоқ, сондықтан жаһандық әскери қауіпсіздік саласындағы жаңадан сайланған векторлар оның классикалық түсінігінде соғысты пайдалануды шектеу үрдісімен сипатталады. Біртіндеп қаруланудың, технологиялар мен жаппай қырып-жоятын қарулардың өндірісінің одан әрі жалғасу қаупі туралы түсінік пайда болды. Қазіргі әлемде болып жатқан экономикалық және саяси қайта құрулармен бірге әскери саладағы бұл процестер халықаралық қатынастардың жаңа жүйесінің қалыптасуына айтарлықтай әсер етіп, ішкі және шекаралық қауіпсіздікті қамтамасыз етуге ықпал етеді.
Өкінішке орай, қазіргі заманғы дамудың инновациялық құрамдас бөлігі әлеуметтік шиеленістің өсуіне, азаматтық қақтығыстардың шиеленісуіне және жаппай қырып-жою қаруының таралу мерзімінің ұзаруына әкеп соқтыратын әскери күштерді қолданудың жаңа нысандарында көрінетін жағымсыз сипатқа ие. Жаһандану дәуіріндегі интеграциялық процестердің салдарының бірі – белгілі бір елде қақтығысты жағдайдың туындауы мемлекеттер мен әлем елдерінің кең коалициясы үшін қауіп тудыруы мүмкін.
Бүгінгі таңда бейбітшілікті сақтау міндеттерін табысты жүзеге асыру үшін ең бастысы – еліміздің қорғаныс қабілетін қамтамасыз ету ғана емес, сонымен қатар халықаралық әскери әріптестікке белсенді қатысу. Халықаралық әскери әріптестіктің тұжырымдамалық негіздерін, оның принциптері мен функцияларын анықтау негізінен халықаралық құқық стандарттарына негізделеді және әртүрлі екіжақты немесе көпжақты келісімдермен реттеледі. Осылайша, қазіргі геосаяси, әлеуметтік-экономикалық, халықаралық-құқықтық және әскери-саяси жағдайларда әлемнің барлық елдері үшін әскери әріптестік пен халықаралық шарттар ерекше маңызға ие.
Елдің билік деңгейін анықтайтын барлық билік түрлерінің ішінде қарапайым бақылаушы үшін елдің әскери күшінен гөрі ешқайсысы анық емес. Біріншіден, қарулы күштері бар ел көршілері мен әлеуетті бәсекелестеріне қарағанда әскери жағынан әлсіз мемлекетке қарағанда қауіпсіздік пен тұрақтылықтың жоғары деңгейіне ие болады. Сол сияқты, әскери қуаты жағынан артықшылығы бар елдің көптеген басқа салаларда, соның ішінде экономикалық, саяси немесе ресурстарға негізделген билікті басқа мемлекеттің билігін басып алу немесе азайту мүмкіндігі бар.
Көптеген мемлекеттер үшін бұл олардың ұлы держава мәртебесіне көтерілуінің катализаторы болған олардың әскери қуатының дамуы болды. Басқалары үшін әскери күштің жетіспеушілігі бір кездері ұлы держава болған немесе ұлы державалық мәртебеге көтерілуге қабілетті, бірақ мұны істей алмаған мемлекеттердің жойылуы болды. Тарихта соңғы күйреулері соғыс даласында болған мемлекеттерге толы, тіпті бұл күштердің басқа аспектілерінің құлдырауы болса да, олардың ақырында әскери жеңіліске ұшырауына әкелді.
