بۇگىن قازىرگى زاماننىڭ كلاسسيگى اقىن، ابىز ولجاس سۇلەيمەنوۆپەن كەزدەستىك. وراز جاندوسوۆ ەكەۋمىز ونى الماتىداعى جايلى كافەلەردىڭ بىرىندە كۇتىپ الدىق. بۇل جەردە ولجەكەڭ پروتسەدۋرالاردان كەيىن كەلىپ، كوفە ءىشىپ، كوگەرشىندەرگە جەم شاشىپ وتىراتىن.
ءبىز سوڭعى ساياسي وقيعالاردى، حالىقارالىق جاعدايدى تالقىلاپ، قازاقستان تاۋەلسىزدىگىنىڭ العاشقى جىلدارى مەن سول كەزەڭنىڭ ماڭىزدى ساتتەرىن ەسكە الىستىق. ولجاس سۇلەيمەنوۆتىڭ سول كەزدە پرەزيدەنتتىككە تۇسپەگەنىنە قاتتى وكىنەتىن ەدىم.
اتتەڭ، ولجەكەڭ سايلاۋعا ۇمىتكەر بولعاندا بۇكىل حالىق ونى قولداپ كەتەر ەدى. سول جولمەن جۇرگەندە ولجاس قازاقستاننىڭ ۆاتسلاۆ گاۆەلى بولا الار ەدى. ەل مۇلدەم باسقاشا دامۋى مۇمكىن ەدى.
ءبىز كافەدەن شىققان كەزدە قۇستار دا اقىنعا لاپ قويدى. بۇل ءوزى وتە ءبىر اسەرلى ءسات بولدى. كوگەرشىندەر ونى كوپتەن تانيتىن سياقتى كورىنىپ كەتتى.
