Украина ресейлік имперлық жобаның табысының негізгі құрамдас бөлігі болмаса, маңызды болды және болып қала береді. Мұны І Петр де, ІІ Екатерина да, басқа орыс патшалар да жақсы түсінді, Ленин мұны өте жақсы түсінді, ол туралы ол бірнеше рет жазып, Украинаны большевиктердің имперлық жобасына қосу үшін бәрін жасады.
Айтпақшы, украиндықтардың көмегінсіз бұл мүмкін емес еді. КСРО билеушілерінің арасында сансыз этникалық украиндар болды, олар шын мәнінде большевиктер империясындағы езгі аппаратының әкімшілік элитасының, техникалық және шығармашылық интеллигенцияның елеулі бөлігін құрады.
Бүгін Ресейдің имперлық жобасын жандандыру үшін соғыс жүріп жатыр, Путин 1918 жылғы Ленин сияқты Украинасыз империя болмайтынын жақсы түсінеді. Оның КСРО-ны қайта тірілту туралы арманы, егер ол Украинаны басып алып, Ресейге қосып алмаса, жүзеге аспайды. Беларусь жағдайындағыдай тыңғылықты аннексия нәтиже бермеді, сондықтан Ресей украиндарды бағындыру, күшпен басып-жаншу үшін барлық әрекеттер жасайды.
Украина имперлық жобаға қайта оралғысы келмейді. Мүмкін ол мұны дәл қаламайтын шығар, өйткені бұл оның ұзақ уақыт бойы ең жақсы және басты бөлігі болды. Бүгінде ол Еуропаға оралу үшін, тәуелсіздік үшін және империяға және басқару нысаны ретіндегі диктатураға қарсы соғысып жатыр, бұл диктатураның не екенін Украина жақсы біледі. Ол Польшаның, Балтық жағалауындағы елдердің, Грузияның, Молдова мен Финляндияның қалай қауіп төніп тұрғанын түсінеді. Украинаның Ресеймен соғысы – бұл азаттық соғыс, оны Украина үшін ғана емес, орыс езгісінен құтылып, ол жаққа оралғысы келмейтіндердің барлығы үшін жүргізіп жатыр толық айтуға болады.
Украинасыз Путиннің имперлық жобасы өледі. Украинаның бұл соғыста жеңуі немесе жеңілуі оның тағдырына ғана емес, халықаралық қауіпсіздік жүйесі ыдырағаннан кейін әлемдік тәртіптің қалай болатынына, соғыстан кейінгі әлемде қандай тәуекелдер мен қандай қауіп-қатерлердің болатынына да байланысты екен.
Керімсал Жұбатқанов
