رەشات نۇري گۇنتەكين،
تۇرىك جازۋشىسى.
قىرىقتىڭ قىرقاسىنداعى باي ساۋداگەر حاليت بەي بولمەنىڭ ءبىر بۇرىشىندا ويناپ وتىرعان بالاسىنا:
– جاۆات، بەرى كەل… قاراشى، ساعان بىردەمە اكەلدىم، – دەيدى.
– ول نە، پاپا؟ – دەپ بالاسى كەرگيدى.
اكەسى قولىنداعى شوكولادتى قالتاسىنان شىعارىپ:
– مىنە، مىناۋ… توقتاي تۇر، تەگىن ەمەس، بەتىڭنەن سۇيگىزبەسەڭ بەرمەيمىن…
– جاقسى، پاپا… مىنەكەيىڭىز، – دەپ، اكەسىنىڭ تىزەسىنە وتىرا قالىپ بەتىن تاقايدى.
وسى ءسات حاليت بەيدىڭ بايبىشەسى فەرحۋندە حانىم:
– حاليت، ساعان قانشا ايتامىن، مىنا بالانى سۇيە بەرمەشى!.. – دەپ نازدانا قارايدى.
– ساسپا، ساعان دا بىردەمە قالدىرامىز عوي… – دەيدى حاليت بەي.
– سۇيە بەرمە دەگەن سوڭ، قويساڭشى ەندى!
– قوياتىن نەسى بار؟ سۇيەم بە، سۇيمەيمىن بە، وندا شارۋاڭ قانشا؟!
– شارۋاڭ قانشا دەگەنىڭ نە؟! بالانى وسىلاي قۇرتاسىڭ عوي… بەتىن ابدەن سورىپ تاستادىڭ، سوزىپ جىبەردىڭ… تەمەكىنىڭ يىسىنەن مەن دە سۇيە الماي ءجۇرمىن. بالامىزدىڭ بەتىنەن تەمەكىنىڭ ساسىق ءيىسى شىعادى…
– باياعىدان بەرى سونى ايتساڭشى… سەن ءوزىڭدى عانا ويلايسىڭ. ەندەشە، مەنى تىڭداپ ال! مەن قىرىق جاسىمدا بالا ءسۇيدىم، سوندىقتان ولە-ولگەنشە ءسۇيىپ كەتكىم كەلەدى…
– سەن بالانى سۇيەمىن دەپ، ءبىر كۇنى مەنى تەمەكىنىڭ ساسىق يىسىمەن تۇنشىقتىرىپ ولتىرەسىڭ عوي…
– ولاي بولسا، تاپتىم… بالانىڭ ەكى بەتىن ءبولىپ الايىق. وڭ جاعى مەنىكى بولسىن، سول جاق سەنىكى…
– جارايدى. بىراق مەنىڭ جاعىما جولاي كورسەڭ… بالاپانىم، مىناۋ جاعىڭ مەنىكى، ەشكىمگە سۇيگىزبە، جاراي ما!
– ال بەتىڭنىڭ مىنا جاعى مەنىكى. بىرەۋگە سۇيگىزەتىن بولساڭ ساعان ەشتەمە اكەلمەيمىن. سوندىقتان، بايقا، بالام!
– ال بالام، بەتىڭنىڭ قاي جاعى مەنىكى؟ – دەيدى شەشەسى.
بالاسى ساۋساعىمەن سول جاعىن كورسەتىپ: – مىناۋ جاق، – دەيدى.
– ال مەنىكى شە؟ – دەگەن اكەسىنە وڭ جاعىن نۇسقاپ: – مىنە، – دەپ، بەتىنىڭ ەكى جاعىن ەكى قولىمەن ۇستاپ: – مىناۋ جاق مامانىكى، مىناۋ جاق پاپانىكى… – دەيدى.
اكە-شەشە، بالا اراسىنداعى بولىسكە تۇسكەن اڭگىمە وسىمەن ءبىتىپ، كەشكە جاقىن ءبىر ءوزى عانا تاماقتانىپ وتىرعان ءۇيدىڭ ەركە بالاسى قىزمەتشى اسپاز اعاسىنا:
– اعاتاي، ماعان قۇرما تاتتىسىنەن بەرشى، مامام: “بەتىڭ ءبورتىپ كەتەدى” – دەپ بەرمەيدى… – دەيدى.
وسى ساتتە ەلۋدى ەڭسەرگەن تولىق اسپاز اعاسى:
– بەرەمىن عوي، شىراعىم… بىراق بەتىڭنەن سۇيسەم عانا بەرەمىن، – دەيدى قىرسىققاندا.
– بولمايدى، ماما ۇرسادى.
– ماماڭا بىلدىرمەيمىز.
– وندا پاپام ماعان شوكولاد اكەلمەيتىن بولادى.
اسپاز اعاسى جۇگىرىپ جۇرگەن بالانى ۇستاپ الىپ:
– سەن سۇيگىزبەسەڭ دە مەن ءبارىبىر ءسۇيىپ الامىن، – دەپ، بالانىڭ قارسىلىعىنا قاراماي «سول جاق» بەتىنەن ءسۇيىپ الادى.
كوپ وتپەي ۇيگە شاقىرىلعان قوناقتار كەلىپ جايعاسادى. ءوڭكەي ىعايلار مەن سىعايلار… ارالارىنداعى مەشىتتىڭ يمامى ءبىر اڭگىمەنى ايتىپ وتىرعاندا ءۇيدىڭ ەركە بالاسى تومسىرايىپ كەلگەندە اكەسى:
– بالام، نە بولدى؟ – دەپ شوشىپ كەتەدى.
بالادا ءۇن جوق، قاباعى قاتۋ، ەرنى دۇرديگەن…
ىڭعايسىزدىقتى سەيىلتپەك بولعان مەشىت يمامى:
– باتىرىم، نە بولىپ قالدى؟ ايتشى، كانە! – دەگەندە، بالا بولعاندى بايانداپ:
– اناۋ اسپاز اعاي… باعانا «مامامنىڭ بەتىنەن» ءسۇيىپ الدى… – دەگەن ەكەن
تۇرىك تىلىنەن تارجىمالاعان
مالىك وتارباەۆ
