دالانىڭ تاكاپپارى قۇمنان تۋعان،
اسقاقتاپ كورىنەدى الىس قىردان.
جالعىز تاۋ – جازىقتاعى ساقشىداي ءبىر،
قىرىنا قاراۋىلداپ قاراپ تۇرعان.
ۇلىتاۋ، تاڭدانامىن ساعان قاراپ:
اينالاڭ – قۇمدى دالا، ادىرلى الاپ.
مىڭ-مىڭ سان، مىج-مىج بولعان توبەلەرگە
كىم قويعان قورعان ەتىپ سەنى قالاپ؟
قارايمىن سەنىڭ جاسىل مۇنارىڭا،
ۇلىلىق بار ما سەنىڭ شىڭدارىڭدا؟
ءبىر تاۋسىڭ اتىڭ – ۇلى، تۇلعاڭ – كىشى،
سۇلۋ ما الدە تاسىڭ سىر الۋعا؟
تۇكسىز تاس ورتەلگەندەي جاپ-جالاڭاش،
سۇلۋ ما قۇر مەلشيگەن قۋ قارا تاس؟
بولماسا قۇمىندا گۇل، سۋىندا نۇر،
تاۋلاردىڭ يەمىز بە داڭقىنا باس؟
قالايشا ۇلى داڭق ساعان اۋدى،
قاراسام كەلبەتىڭە اتىڭ داۋلى.
ۇلى دەپ اتاعان با الدە بىرەۋ
كورمەگەن كوكشەتاۋ مەن الاتاۋدى؟
مۇراسى ەتكەنىڭنىڭ جالعىز عانا –
تاس توبە، شىڭ باسىندا قالعان مولا.
الدە سىر، الدە التىن ساقتادى ما،
بىلمەيمىن، توڭىرەگىڭ تولعان وبا.
بىلۋگە سول ءبىر سىرىن ۇلى اتىڭنىڭ –
الىستان اڭساپ، قۇمار بولاتىنمىن.
الايدا اقتارمايمىن وبا سىرىن،
ەمەسپىن ارحەولوگ، مەن – اقىنمىن.
قۋ مولا قۇلازىپ ءبىر قۇمدا قالعان،
ارتقىعا ساقتادى ەكەن قانداي ارمان؟
نەمەنە، قۋراپ قالعان باستى جيناپ،
كورنەكى جەر قازۋعا قۇمارلانعان؟
قاي جوشى قالدى ەكەن دەپ قاي بەلەستە،
سولاردى جۇرەمىز بە ساقتاپ ەسكە؟
وبا بوپ ءولىپ قالعان وتكەنى ەمەس،
تاۋ-داعى تىرلىگىمەن ۇلى ەمەس پە؟
نە سىر بار قۇم جامىلعان توبەلەردە؟
گاۋھار ما تۇبىندەگى الدە كور مە؟
سۇڭگىسىن شىڭنان ىرعىپ شىڭىراۋعا،
تاۋىم، سەن اش قوينىڭدى ينجەنەرگە!
مەن-داعى ينجەنەرمىن، بىراق جاننىڭ،
دوسىمىن، سىرلاسىمىن ءتىرى ادامنىڭ.
مولا ەمەس، وبا دا ەمەس، تاۋ تۇرلەنتكەن
جۇرتتىڭ مەن جۇرەگىنەن سىر الامىن.
قاليجان بەكحوجين،
حالىق جازۋشىسى، قازاق كسر مەملەكەتتىك سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى 1913
بابا تاۋىم – باق تاۋىم. ولەڭدەر.
قۇراست.: ت. بۇكىروۆ، ق. قۇرمانسەيىت.
