Baiaǧy ötken zamanda Qaǧanaq bas, Qyl keŋırdek, Şi borbai üşeuı joldas eken. Bır künı būlar bır toqty ūrlap, aidalaǧa aparyp satypty. Toqtyny būtarlap, etın qazanǧa salaiyn dep jatyp, Qaǧanaq basqa:
- Jynyn tögıp kel, – dep, qaryndy berıptı.
Qaǧanaq bas qaryndy tysqa alyp şyqqanda, qara şybyn qarynǧa da, Qaǧanaq bastyŋ basyna da qaptai üimeleptı. Basyndaǧy şybyndy qoryp, qaǧamyn dep, Qaǧanaq bas qolyn qaǧys sıltep, özınıŋ basyn ūryp alypty. Piialadai jūqa töbesı oiylyp, şarana şekesı şart ketıptı. Jūmyrtqadai jūqa bas jarylyp, jan berıptı.
«Qaǧanaq bas qalaişa keşıktı?» – dep, Şi borbai dalaǧa şyǧa kelse, ölıp jatqan Qaǧanaq basty köre salyp:
- Äi? ättegen-ai! – dep, ekı qolymenen ekı sanyn salyp qalǧanda, şidei borbaiy şort etıp, ol da mürdem ketıptı.
Şi borbaidyŋ dauysyn estıp, Qyl keŋırdek syrtqa jügırıp şyǧady da, ölıp jatqan ekı joldasyn körıp:
- Oibai, bauyrlarym-ai! – dep dauystai bergende, özınıŋ qyl keŋırdegı qylǧynyp, tynys ala almai üzılıp ketıptı.
