Қазақстанның ең үлкен кемшілігі әр түрлі ұлттардың бір ауылда, ауданда шоғырлануына жол беруі. Бұл тіпті тәуелсіз Қазақстанның да кінәсі емес, ол Мәскеудің сұрқия саясатының жемісі еді. Жамбыл облысында кіл дүнгендер, Түркістанда тек өзбектер, тәжіктер, ал Алматыда тек ұйғырлар тұратын ауылдар, аудандар бар. Және өзге ұлттар бойынша да сондай. Ондай ауылдарда бірен-саран қазақ қана бар көбіне. Біз олардың салтын, тілін, мәдениетін сақтауға ықпал етіп келдік. Газеттері шығып, мектептерде арнайы сыныптары да ашылды. Адамдық принцип бойынша. Сондықтан көп ұлттар өзге елде жүргендей сезінбеді өздерін. Әрине, Қазақстан осында тұратын 18 млн халықтың барлығының отаны. Алайда бұл жердің иесі бар, ол Қазақ халқы. Титулды ұлт - ҚАЗАҚ.
Дәл осы қазақ, яғни біз көптеген ұлтты қиын қыстау заманда бір үзім нанымызды бөліп, аман алып қалдық. Көбісі 40-жылдары Сталиндік депортация саясатымен қуғындалып, Қазақ даласына үскірік аязда вагон-вагонмен әкеліп тасталған еді. Біз оларға басына шатыр, үстіне киім, аузына тамақ бердік. Осы жақсылықты ешбір ұлт ұмытпауы тиіс. Мемлекет ұмыттырмауы керек. Ол үшін титулды ұлтты құрметтеуді идеология етіп сіңіру керек. Тығыз шоғырланған ұлттарды шашыратып орналастыру саясатын біртіндеп жүзеге асырған дұрыс.
Бұл елде барлық ұлттың құқығы тең. Бірақ барлығы бір сөзді жадында ұстағаны жөн. "Шаңыраққа қара" деген сөзді жаттап алсын!
Асхат ҚАСЕНҒАЛИ
